بخشایش، هنری است كه برخلاف هنرهای دیگر، لازم نیست مستعدش باشیم، بلكه اگر اراده كنیم در طول زمان، آن را می‌آموزیم. چه كسی گفت آسان است كه وقتی دلمان شكسته بلافاصله عذرخواهی دیگری را بپذیریم؟ ما هم تائید می‌كنیم سخت...

بخشایش، هنری است كه برخلاف هنرهای دیگر، لازم نیست مستعدش باشیم، بلكه اگر اراده كنیم در طول زمان، آن را می‌آموزیم. چه كسی گفت آسان است كه وقتی دلمان شكسته بلافاصله عذرخواهی دیگری را بپذیریم؟ ما هم تائید می‌كنیم سخت است اما نگفتیم امكان ندارد.
جام جم ؛ مهم‌ترین مساله در پذیرش عذرخواهی طرف مقابل این است كه به یاد بیاوریم ما از او متنفر نیستیم یا نمی‌خواهیم وجود نداشته باشد یا به‌طور كلی نفی‌اش نمی‌كنیم، بلكه ما رفتار یا تصمیم یا عملكردش را نپسندیده‌ایم.

تفاوت میان دلخوری از یك فرد و دلخوری از رفتارش این است كه در حالت اول، شما ماهیت فرد خطاكار را به شكل كاملی نفی می‌كنید و در دومی، خطای او را.

به این‌ترتیب بخشایش در حالت دوم آسان‌تر و منطقی‌تر است بویژه اگر بپذیریم همه انسان‌های اطراف‌مان حق دارند گاهی اشتباه كنند، چون چیزهایی را نمی‌دانند و حتی اگر به ظاهر به نظر برسد آگاهانه برای كسب منافع‌شان، مرتكب ظلمی در حق ما شده‌اند، در باطن ناآگاه بوده‌اند چون درك نكرده‌اند كه ارزش پایدار نگهداشتن رابطه‌ای صمیمانه با شما، از منافعی كه برای كسبش تقلا كرده‌اند بیشتر بوده است و نفهمیده‌اند سرانجام ناچار به تقاضای بخشایش خواهند شد.

مساله مهم دیگر این است كه ما با پذیرش عذرخواهی دیگری در واقع به خودمان هم كمك كرده‌ایم. به هر حال كینه‌ای كه از خطای دیگری داریم تا وقتی به طلب بخشایش او پاسخ منفی می‌دهیم، روی دلمان سنگینی می‌كند و بدتر این است كه كینه، بی‌تبدیل و ثابت باقی نمی‌ماند، یعنی نه‌تنها به مرور زمان كم نمی‌شود، بلكه هر روز بیشتر و بیشتر خواهد شد و از طرف دیگر به احساسات منفی دیگری هم تبدیل می‌شود، مثلا شاید در آینده خشمی بی‌حد و مرز شود یا اندوهی تمام نشدنی یا احساس نارضایتی دائم از زندگی یا... .

آن‌گونه دیگران را عفو كنید كه انتظار دارید آنها در صورتی كه خطایی مرتكب شدید، عذرتان را بپذیرند. با این باور آرام خواهید شد و آسان‌تر، از اشتباه دیگران چشم می‌پوشیم.

شاید بگویید این تئوری كاربردی نیست چون مطمئن هستید شما گناهی به بزرگی آنچه طرف مقابل انجام داده است مرتكب نمی‌شوید، اما یادتان باشد اولا هیچ‌كس آنقدر قابل پیش‌بینی نیست كه از رفتارهای آینده‌اش مطمئن باشد و ثانیا به هر حال شما هم مرتكب اشتباه‌هایی می‌شوید كه شاید به خیال خودتان به بزرگی خطای او نباشد، اما به چشم دیگرانی كه از آنها متضرر می‌شوند، به همان اندازه و شاید بیشتر از آن، بزرگ، دردناك و آزاردهنده است. در این صورت چگونه انتظار دارید دیگران شما را عفو كنند و شما، هرگز از اشتباه‌های بقیه نگذرید

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: